گاهي مرور خاطرات چه قدر قشنگن اين عكس رو كه ديدم متوجه شدم بابايي چقدر تغير كرده!!! توي همين سه سال چقدر تغير كرده اينم سيدمحمد وسيد علي؛ پسر دايي بزرگ عكسها مربوط به فروردين88 ...
شامشو خورده بعد كه مي خاست مسواك بزنه ميپرسه:" مامان چرا سوپ ها هميشه قرمزه يا نارنجي؟" من:"خب چه رنگي باشه مامان؟" سيد:"آبي يا بعضياشم صورتي" به نظر شما من باچي سوپ رو آبي كنم؟؟؟؟؟؟
آخر هفته رفتيم جنوب؛برگشتني هم كنار دريا؛ عسلويه؛بندر سيراف اينا عكس هاي عسلويه است. توضيح نوشت: وقتي پسربچه رو نبري آرايشگاه موهاش ديگه از اين قشنگ تر نميشه خوش به حال بچه ها؛ چقدر شن بازي شادشون ميكنه چه حس خوبي زير پوستشون مور مور ميشه وقتي دست هاشونو زير شن ها ميبرن و در ميارن عليرضا كه بيشتر از همه كيف كرده بود اينجا فكر كنم پسرم داره به آينده اش فكر ميكنه خوش به حال بچه ها دلاشون مثل دريا بزرگ و پاك و پر جوش و خروشه ...
سيدمحمد ديروز عصر از خواب بيدار شده آجيش ميگه :"داداش بيا تو آشپزخونه خامه شكلاتي بخور" سيد از توي تختش بي حوصله ميگه :"آبجي بيار همينجا؛ من استرس گرفتم نميتونم بيام!!!" بهش ميگم :"مامان استرس يعني چي ؟" ميگه:"از همونا كه يه بار آبجي حنانه گرفته بود" واقعا استرس يعني چي؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!! ...